پیش از دیدن فیلم «اسب دوپا» اثر سمیرا مخملباف، می‌دانستم با تفکری که از پلاتِ داستان‌های محسن مخملباف داشتم نتیجه‌ای پیشاپیش تعیین شده از لحن تعمیم ایده در فیلم اسب دوپا، برای خود ساختم. باید بگویم این نتیجه درست از آب درآمد. فیلمنامه مخملباف ایده‌ای حیرت‌انگیز را در عین سادگی‌اش، آغشته در تعاملات پیچیده‌ی انسانی می‌کند. تعاملاتی که پشتوانه‌‌ی آنها در تاریکی سِیر می‌کند، یا بهتر است بگویم اصلا وجود ندارد.
ادامه مطلب را از اینجا بخوانید.
