در دو دهه اخیر، هر چقدر آثار سینمایی و تلویزیونی ابرقهرمانی موفق عمل کرده‌اند، از طرف دیگر در صنعت بازی های ویدئویی عملکردی بسیار سینوسی و متغیر داشته اند. هر چندسال یک‌بار معمولاً شاهد عرضه عنوانی درخشان ابرقهرمانی هستیم و بعد از آن، تا چند سال اکثر بازیهای ابرقهرمانی، متوسط یا ضعیف هستند تا دوباره شاهد عرضه بازی جدیدی باشیم. برای مثال عنوان Batman: Arkham City در سال ۲۰۱۱ عنوانی بسیار باکیفیت و درخشان بود.
اما پس از سالها، در سال ۲۰۱۸ شاهد این بودیم که عنوان Marvel’s Spider-Man، عملکردی درخشان از خود به جای گذاشت و توانست یک تجربه دلچسب از یک ابرقهرمان در قالب بازی ویدئویی را ارائه دهد. پس از این اتفاق، بسیاری منتظر معرفی دنباله این سری بودند که در نهایت نیز این اتفاق افتاد و نسخه بعدی که البته به نوعی نسخه فرعی به شمار می آید، برای لانچ PS5 برنانه ریزی شد. در ادامه به نقد و بررسی بازی Spider-Man: Miles Morales می‌پردازیم. با من و گیمفا همراه باشید.
دوباره اسپایدرمن، دوباره اینسامنیاک…
در نظر داشته باشید که نقد و بررسی بر اساس نسخه PS4 بازی صورت گرفته است.
داستان همیشگی ابرقهرمان ها…
اتفاقات این نسخه، درست پس از اتفاقات نسخه قبل در جریان است. منتها با این تفاوت که به جای پیتر پارکر، ما در نقش Miles Morales قرار می گیریم. نوجوانی که پس از کشته شدن پدرش در جریان اتفاقات نسخه اول، دچار تغییرات شخصیتی متفاوتی شد و به نوعی به بلوغ عقلی و رفتاری رسید.
نکته بسیار جالب در مورد داستان بازی این است، که به مانند نسخه قبل، پس از یک Intro کوتاه، بازیبازان به سرعت سراغ اصل مطلب می روند! چرا که در همان اول بازی، مایلز به همراه پیتر پارکر وظیفه محافظت از گروهی که مشغول انتقال Rhino به زندان هستند را برعهده می‌گیرند و طی مدت کوتاهی، درگیری و سکانس های اکشن استارت میخورند. این بخش ابتدایی، یک مقدمه جذاب، سریع و خلاصه برای کل بازی به شمار می‌آید.
در ادامه شاهد اتفاقات و فعل و انفعالاتی هستیم که به طور همیشگی از یک داستان ابرقهرمانی انتظار داریم. باید گفت به هیچ وجه نمیتوان داستان، روایت و سیر اتفاقات بازی Spider-Man: Miles Morales را انقلابی یا شاهکار خواند، اما از طرف دیگر، داستان بازی آنقدر درست و منطقی پرداخته شده که بتوان از آن در طول ۱۰ ساعت بخش داستانی به خوبی لذت برد. بخش زیادی از کیفیت داستات بازی مربوط به شخصیت پردازی استاندارد و اصولی خود مایلز، و البته Villan های بازی است. متاسفانه نمیتوانم به Villan های بازی اشاره بیشتری بکنم چرا که حتی اسم بردن از آنها، می تواند بخشی از سوپرایز های کلی بازی را برای شما اسپویل کند. اما در همین حد بدانید که در برخی لحظات، صحبت و رفتار Villan ها، خصوصا Villan اصلی، حتی ممکن است اصول اخلاقی شما را نیز به چالش بکشد چرا که شاهد نمایشی تماما سیاه و کلیشه ای از این شخصیت ها نیستیم.
در کل اگر بخواهم به طور خلاصه عملکرد داستان بازی را ارزیابی کنم، باید بگویم سازندگان به خوبی توانسته اند داستانی جذاب و سرگرم کننده را پرداخته، و در طول داستان به بلوغ برسانند. شاید یکی از دلایل این موضوع، این باشد که علاوه بر وجه ابرقهرمانی مایلز، به زندگی شخصی و عادی او نیز به خوبی پرداخته شده است. همانند چیزی که در Marvel’s Spider-Man دیدیم…
بخش داستانی بازی با وجود آنکه در حالت کلی کلیشه ای است، انا به لطف پرداخت بسیار مناسب مایلز و Villan های بازی، تجربه ای بسیار قابل قبول و سرگرم کننده را از لحاظ داستانی منتقل می‌سازد…
تارهایی همچنان چسبنده…
همانطور که احتمالا می دانید، اساس و پایه گیم پلی این نسخه، بر اساس نسخه Marvel’s Spider-Man بنا شده است. به همین دلیل تار زدن (Web Swinging), مبارزات، انیمیشن های حرکات و حملات و در کل اساس گیم پلی بازی بسیار به نسخه قبل شباهت دارد. که البته با توجه به کیفیت بالای مبارزات و گیم پلی نسخه قبل، این مسأله نکته ای منفی به طور کلی به شمار نمی رود.
دو تغییر کلی در Miles Morales به وجود آمده است. اول از آنکه او به برخی از Gadget ها و ابزار های پیتر پارکر دسترسی ندارد، و دوم امکان استفاده از Camouflage و Venom Strike است.
قابلیت Camouflage همانطور که از اسمش پیداست، امکان مخفی شدن و نامریی شدن را به مایلز می دهد و او میتواند به راحتی Silent Takedown انجام دهد. Venom Strike از طرف دیگر یک حمله AOE است و یک منطقه کوچک را هدف گرفته، و دشمنان را Stun کرده و یا از پای در می‌آورد. با وجود آنکه این دو قابلیت بسیار کارآمد هستند، اما از آنجایی که سختی بازی در طول مراحل مختلف تقریبا همیشه یکسان است، حتی اگر از این قابلت ها استفاده نیز نکنید، چالش سختی پیش رو نخواهید داشت.
با وجود داشتن قابلیت های جدید، ولی در عمل آنچنان حس یک تجربه جدید به مخاطب انتقال داده نمی شود و به شخصه این مسأله را یکی از نقاط ضعف بازی می دانم چرا که معتقدم بازی از لحاظ مبارزات، بسیار به نسخه قبل شبیه بوده و در عین حال، هویت مستقل خود را نیز ندارد. شاید اگر کمی از لحاظ حرکات، قابلیت ها و نوع مبارزات بین دو نسخه Marvel’s Spider-Man و Miles Morales تفاوت وجود داشت، می توانستیم تجربه ای جدید و متفاوت را حس کنیم. البته لزوما این حرف من به معنای تکراری بودن مبارزات در این نسخه نیست. اما انتظار یک سیستم مبارزاتی جدید و تکامل یافته را هم نداشته باشید چرا که ناامید خواهید شد.
مبارزات بازی همچنان لذت بخش و سرگرم کننده هستند. اما متاسفانه گیم پلی بازی بیش از حد نیاز به نسخه قبل شبیه است…
چشم نواز و حیرت انگیز
اکثر آثار انحصاری سونی، از لحاظ گرافیکی خصوصا هنری عملکرد بسیار خوبی از خود به جا می گذارند. Spider-Man: Miles Morales به عنوان یکی از اولین عناوین بین نسلی PS5, از لحاظ هنری فوق العاده است. البته از آنجایی که بازی را بر روی PS4 تجربه کرده ام، باید بگویم حتی بر روی نسل قبل نیز شاهد گرافیک هنری فوق العاده ای هستیم. کیفیت بافت ها بسیار قابل قبول است، نورپردازی خیره کننده است. طراحی چهره ها فوق العاده باورپذیر است و در کل، با یک عنوان فوق العاده چشم نواز طرف هستیم. از طرف دیگر نسخه نسل نهم از قابلیت رهگیری پرتو پشتیبانی می‌کند که همین مسأله، این عنوان را بر روی PS5 خیره کننده تر ساخته است. در کل باید بگویم آنچنان صحبت خاصی نمیتوان در مورد بخش هنری بازی کرد چرا که سازندگان حرفی یرای گفتن باقی نگذاشته اند.
از بعد فنی نیز خوشبختانه بازی عملکرد با ثبات و استانداردی دارد. از افت فریم ریت گرفته تا باگ های گرافیکی، بازی Spider-Man: Miles Morales آنچنان با مشکلات گرافیکی شدید و متعدد دست و پنجه نرم نمی کند. چند باری بر روی PS4 شاهد افت فریم های جزئی و باگ های کوچک بودم اما اگر جانب انصاف را رعایت کنم این مشکلات بسیار انگشت شمار اتفاق می افتند.
سمفونی تارها…
در بخش صداگزاری،باید بگویم خوشبختانه عملکرد صداپیشگان، خصوصا Nadji Jeter در نقش مایلز بسیار تحسین برانگیز است. از طرف دیگر ساندترک بازی یک تفاوت در مقایسه با ساندترک نسخه قبل دارد. آن تفاوت نیز این است که موسیقی متن بازی با تم Hip Hop ترکیب شده و اتمسفری متفاوت تر به وجود آورده است. البته از آنجایی که ریتم مبارزات بازی بسیار سریع است، آنچنان نمی توان به ساندترک بازی به طور گسترده توجه کرد. لازم به ذکر است که John Paesano که پیش تر وظیفه آهنگسازی Marvel’s Spider-Man را نیز بر عهده داشت، در این نسخه نیز به عنوان آهنگساز انجام وظیفه کرده است.
به طور خلاصه، بخش موسیقی و صداگزاری بازی نیز نکته قایل بحث خاصی ندارد و سازندگان عملکرد مطلوبی در این بخش از خود به نمایش گذاشته اند.
کات سین های بازی از نسخه قبل نیز سینمایی تر هستند…
سخن پایانی
بازی Spider-Man: Miles Morales، یکی از جذاب‌ترین و سرگرم کننده ترین عناوین سال به شمار می آید. با این وجود به واسطه یکسری مشکلات و کمبود ها، نمی توان این عنوان را یک عنوان بی نقص نامید. چه بر روی PS4 و چه بر روی PS5، این بازی ارزش تجربه بالایی داراست…
